Terugblik 1

Afgelopen zaterdagochtend heeft de groep een hele tijd weer bij elkaar gezeten om elkaars ervaringen te delen. Het was een heerlijke gedachte om in de lodges lekker te kunnen douchen en naar een gewone wc te kunnen gaan. Echter, Afrika zou Afrika niet zijn als bij aankomst 1 lodge geen water had en de volgende dag ook onze lodge zonder water zat. Mazzel dat wij in ieder geval die ochtend nog wel hadden kunnen douchen.
Tijdens de evaluatie was het interessant om te horen hoe anderen de bouwreis hebben ervaren, wat ze voor ervaringen meenemen en hoe ze erin staan etc.
De evaluatie ging o.a. over de grote kloof die er is tussen arm en rijk. Veel mensen vinden een mobiel belangrijker dan een dak boven hun hoofd. Het is hun communicatiemiddel. Sommige huisjes hebben geluk en hebben een zonnepaneel van 50 bij 70 cm. Dit is groot genoeg om 2 lampjes 's avonds te kunnen laten branden en 1 oplader voor de telefoon van stroom te kunnen voorzien. Opladen gaat dan via een autostekker.
In Kwazulu Natal zijn ontzettend veel kinderen. Kinderen betekent geld krijgen. Voor elk kind dat geboren wordt, krijgt een ouder 350 Rand (25 euro) per maand als een soort kinderbijslag. Voor een baby is dit prima. Er wordt lang borstvoeding gegeven en heel veel kleertjes heeft een baby nog niet nodig. Dan is het dus een luxe dat je als ouder geld krijgt voor jouw kind. Alleen vergeten ze dat als een kind ouder is, dat een kind onderhouden veel meer geld kost en dan is 350 Rand veel en veel te weinig. Tijdens de evaluatie ontstond er dan ook een discussie over enerzijds de druppel op de gloeiende plaat en anderzijds het werken aan de oorzaken van de problemen in het gebied/de structurele aanpak.

Hieronder zal ik een paar voorbeelden geven van waar ieder groepje mee bezig is geweest.

Berry v E en Martin: zij zaten bij een caregiver met een oudere zoon die wanhopig op zoek was naar werk. Op een dag was deze jongen erg blij. Hij had werk en ging met een botte beitel en spatel op pad. Dit was het enige gereedschap dat die jongen had. Om die jongen betere mogelijkheden te geven in de toekomst, zijn Berry en Martin een gereedschapskoffer incl. gereedschap gaan kopen, zodat deze jongen ook echt zou kunnen werken. Zij hebben het cadeau gegeven aan de moeder/caregiver en gezegd dat dit cadeau er ook voor moet zorgen dat hij geld verdient om ook voor haar te kunnen zorgen. De moeder kon niet meer blijven staan van alle emoties en ook de 2 mannen waren zeer onder de indruk van het effect van hun cadeau.

Piet en Bart: zij bouwden een huisje voor een moeder met 2 jonge kinderen. Het huis stond letterlijk op instorten. Waarschijnlijk 1 of 2 regenbuien en alles zakt in elkaar. De muur was van leem/klei met wat hout ertussen en stond zo bol dat de mannen blij waren dat ze donderdag de sleutel van het nieuwe huisje aan deze moeder konden geven, zodat zij en haar kinderen veilig zijn. Onder de indruk van hun verhaal, zijn wij mee gegaan om naar de situatie te kijken. Daar aangekomen leek alles uitgestorven te zijn en gaan we met een aantal blanke volwassenen het huisje in. Zitten daar 2 kleine meisjes op een matje. Bart wist dat 1 vd meisjes bij de moeder hoorde, maar het andere meisje kende hij niet. Er was geen volwassenen in de wijde omtrek te zien. Gelukkig hadden wij nog een bal, ballonnen en eten bij ons voor deze kinderen en keken de kinderen ons dankbaar aan.
Bart en Piet wilden het huisje voor deze moeder "opleuken" door planken op te hangen. Echter, ze konden van alles kopen, maar er waren nergens planken in een 'bouwmarkt' te vinden. Creatief als deze mannen zijn, is het toch gelukt en zo heeft deze moeder nu meer opbergruimte.

Roland en Bert: hier was de situatie ook zeer schrijnend. In the middle of nowhere stond een shack: een huisje van golfplaten van hoogstens 3x3 meter. De wind gierde er doorheen en hier woont een moeder met een heel jong kindje. Er lag een plank ongeveer 80 cm boven de grond op hout, wat het bed moest voorstellen. Verder was er een houtkorfje om op te koken met in de hoek een wasteiltje met 1 bord en 1 mok erin. Dat was alles. Helaas was dit huisje nog niet af toen we weer weg gingen. De muren stonden er bijna, dus heel lang zal dit voor deze moeder met kind ook niet duren.
Berry T en Jeroen trokken zich het lot van deze moeder erg aan. Zij hadden een busje ter beschikking en hebben moeder en kind gevraagd mee te gaan om te winkelen en hebben voor beiden ter plekke nieuwe kleren gekocht.

Berry T en Jeroen alias Geer en Goor in Afrika: zij schilderden een huisje voor een moeder van 40 jaar die ernstig ziek was (Aids). Aangezien er niet alle materialen ter beschikking waren en zij ver weg sliepen van dit huisje, hadden zij 1 vd gehuurde busjes gekregen. Alleen zij vonden het interessanter om te netwerken in de hele omgeving dan schilderen nu ze een busje onder hun hoede hadden. 5 anderen, waaronder Chantal en ik, hebben dit huisje mee afgeschilderd, terwijl de mannen aan het winkelen waren met de moeder en haar kindje. Voor ons leuk om ook op een andere plek te kunnen zijn. En dit huisje was een half uur lopen van ons huisje dus goed te doen.

Wen en Caroline: zij zaten het meest ver weg van ons allemaal, namelijk in een schitterende vallei. Zij bouwden daar een huisje voor een oma met haar kleinkinderen. In het weeshuis waren veel kinderen, maar doordat alle kinderen uit de omgeving ook steeds kwamen werd het niet duidelijk hoeveel kinderen er nu zaten. Zij zaten net als wij in een omgeving waar met de kinderen gedanst, gezongen, gevoetbald etc. werd wanneer zij uit school kwamen. Voor Wen en Caroline waren deze 4 dagen in de vallei alsof zij opnieuw op huwelijksreis waren.

Casper, Sanne en Hans: zij bouwden een huisje aan hetzelfde zandpad als waar wij schilderden. Wij hebben hen veel gezien en hebben met hen ons avontuur naar de Highschool en de Primary school meegemaakt. Op de eerste dag al wilde Hans een indrukwekkende kopbal maken tijdens een potje voetbal met de jongens op de allereerste dag. Helaas was die totaal mislukt en was het juist indrukwekkend dat zijn bril doormidden brak. Aangezien Hans geen andere bril bij zich had, werd het plak en knipwerk. Met een wattenstaafje als spalk en een hoop pleisters voor de stabiliteit is het hem gelukt om zijn bril tijdelijk te repareren, zodat hij nog iets zou kunnen zien deze week.

Tijdens onze hele week werden wij begeleid door Ricus. Ricus was onze projectleider en is een hele mooie bijzondere man, die ons een hoop heeft geleerd over de Afrikaanse cultuur en de geschiedenis van het land. Iedere dag kwam hij ons een heerlijk lunchpakket brengen dat wij meteen deelden met de mensen om ons heen. De dankbaarheid in hun ogen zal ik niet snel vergeten.

Wordt vervolgd.....